لوله پلی اتیلن به روز یک لوله خاکستری است که از اواخر دهه 1970 تا اوایل دهه 1990 در خانه ها استفاده می شد. ساختار مولکولی خطی است که باعث می شود لوله ضعیف و شکننده باشد. اگر این نوع لوله را در خانه خود دارید، ما به شدت توصیه می کنیم که یک لوله کامل خانگی داشته باشید. بسیاری از شرکت‌های بیمه خسارت‌های پلی‌بوتیلن را پوشش نمی‌دهند یا برای لوله‌کشی عتیقه هزینه‌ای بر حق بیمه شما خواهند داشت. پس از میزان خسارات ناشی از این لوله، دعاوی دسته جمعی مطرح شده است و اکنون استفاده از پلی بوتیلن بر خلاف کد است.
رایج ترین انواع لوله های فاضلاب
رایج ترین انواع لوله های فاضلاب عبارتند از ABS، PVC و چدن/گالوانیزه.
ABS
ABS اکریلونیتریل بوتادین استایرن است. ABS بیشتر در زیر زمین مورد استفاده قرار می گیرد زیرا می تواند دماهای سرد را تحمل کند اما نور خورشید را ندارد.
شناسایی: ABS یک لوله پلاستیکی سیاه و جامد است.
مزایا: ABS خوردگی نمی کند و کمتر مانند چدن یا لوله گالوانیزه ایجاد می شود. مردم معمولاً می گویند اتصالات به هم چسبیده اند، اما در واقع یک جوش حلال است که اتصال بسیار قوی تری دارد. ABS از سیمان یک مرحله ای برای اتصال لوله به یکدیگر در محل اتصال آن استفاده می کند.
معایب: ABS نسبت به لوله پی وی سی قابل اشتعال تر است و در مناطق خاصی فقط برای تعمیر استفاده می شود زیرا برای ساخت و ساز جدید مجاز نیست.
پی وی سی
PVC انتخاب استاندارد جدید برای لوله های فاضلاب است. PVC بیشتر در خانه هایی که در سال 1985 ساخته شده اند تا به امروز رایج است.
شناسایی: پی وی سی یک لوله سفید است و درست مانند PEX و CVPC، تمام مشخصات لوله روی آن چاپ شده است.
مزایا: بادوام، مقاوم در برابر خوردگی، کمتر مستعد شکستگی و از هم گسیختگی در زیر زمین است. PVC بسیار سبک تر از چدن و لوله گالوانیزه است که کار با آن را آسان تر می کند. مانند ABS، PVC توسط یک جوش حلال متصل می شود. مفاصلی که به درستی چسبانده شده اند، کمتر ته نشین می شوند یا از چیزهایی مانند جابجایی زمین جدا می شوند.
