فعالیت ضد میکروبی
عوامل اصلی برای فعالیت ضد میکروبی عسل واکنش آنزیمی اکسیداسیون گلوکز و برخی از جنبه های فیزیکی آن است.
اما عوامل دیگری که می توانند فعالیت عسل کوهی کردستان ضد میکروبی عسل را نشان دهند عبارتند از فشار اسمزی بالا/WA کم، pH پایین/محیط اسیدی است.
محتوای پروتئین کم، نسبت کربن به نیتروژن بالا، پتانسیل ردوکس پایین به دلیل سطح بالای قندهای احیاکننده، ویسکوزیته ای که اکسیژن محلول و سایر عوامل شیمیایی، مواد شیمیایی گیاهی را محدود می کند.
به دلیل خواص عسل مانند اسیدیته کم آب و اسیدیته آب، عسل طبیعی کندو گلوکز اکسیداز و پراکسید هیدروژن، عسل به رشد مخمر و باکتری کمک نمی کند.
پراکسیداز همه منشا سطح آنتی باکتریال عسل نیست، اما بسیاری از محصولات با سطح آنتی باکتریال پایین در عسل کشف شده است.
شامل ترپن ها، پینوسمبرین، بنزیل الکل، 3،5-دی متوکسی-4-هیدروکسی بنزوئیک اسید (اسید سیرینگیک)، متیل-3 می شود.
5-دی متوکسی-4-هیدروکسی بنزوات عسل طبیعی بدون موم (متیل سیرینگات)، 2-هیدروکسی-3-فنیل پروپیونیک اسید، 2-هیدروکسی بنزوئیک اسید، 3،4،5-تری متوکسی بنزوئیک اسید، و 1،4-دی هیدروکسی بنزن است.
تحقیقات بسیاری نشان داد که فعالیت ضد باکتریایی عسل عسل طبیعی کوهی حداقل غلظت بازدارنده است.
بنابراین، عسل دارای حداقل غلظت لازم برای رشد کامل بازدارنده است.
در میان بسیاری از انواع عسل، عسل مانوکا دارای بالاترین سطح فعالیت غیرپراکسیدی است.
توسط عسل مانوکا نشان داده شده است که فعالیت ضد باکتریایی عسل بر بسیاری از پاتوژن‌ها و قارچ‌های باکتریایی مؤثر است.
نشان داده شد که جذب آهسته منجر به تولید عوامل تخمیر کننده اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFA) می شود.
این یک مکانیسم محتمل است که مصرف عسل ممکن است منجر به تولید SCFA شود.
اعمال تعدیل کننده ایمنی SCFA دارای تایید شده است بنابراین، عسل ممکن است از طریق این قندهای قابل تخمیر، پاسخ ایمنی را القا کند.
مشاهده شده است که یک قند، نیجرئولیگوساکارید، موجود در عسل دارای اثرات تقویت کننده ایمنی است.
ترکیبات غیر قندی عسل نیز مسئول تعدیل ایمنی هستند.
- منابع:
- تبلیغات:
